Ξεμπούκωσε χθες ο Άρης με φοβερό Μαντσίνι και… άξιο συμπαραστάτη του τον Ιτούρμπε, παίρνοντας πολύτιμη νίκη (3-0), κόντρα στον Ατρόμητο. Μια νίκη και μια εμφάνιση που καταγράφει μόνο θετικά για τους κιτρινόμαυρους ενόψει του δύσκολου φίνις. Ο Άρης επέστρεψε στα γκολ, στις νίκες, στις καλές εμφανίσεις και βίωσε ένα όμορφο βράδυ μετά από αρκετό καιρό, κράτησε το εισιτήριο για τα πλέι οφ με… ανοιχτή ημερομηνία.
Το… λάτιν ξέσπασμα της ομάδας με τα τρία γκολ, άφησε στην άκρη την μόνιμη φέτος συζήτηση για τις… απίστευτες χαμένες τελικές που είχε σε έναν ακόμη αγώνα και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι 22 τελικές έναντι μόλις δυο του Ατρόμητου! Ήρθε σ΄ ένα καθοριστικό σημείο η “θεία δίκη” (γκολ του Μαντσίνι στο 45’+2′) και όλα ήταν στη συνέχεια πιο βατά.
Ο Άρης διψούσε για μια τέτοια νίκη, όπως τη χθεσινή, μια και όπως επισημάναμε πριν το ματς (παρά την κατάχρηση του όρου, ενός “τελικού”) καιγόταν για τους βαθμούς για να μην καεί πρόωρα σε ότι αφορά την είσοδό του στα πλέι οφ. Παρέμεινε όχι απλά ζωντανός, τη στιγμή που περιμένει από ώρα σε ώρα την απόφαση για την αφαίρεση των έξι βαθμών, αλλά απέκτησε μεγαλύτερη πίστη και ψυχολογία πριν το φινάλε. Πήρε πολύτιμο “οξυγόνο”, τη στιγμή που έχει άλλους δυο “τελικούς” με τον Αστέρα και τον Ολυμπιακό, για να τα καταφέρει έστω και την ύστατη στιγμή.
Το παιχνίδι αποτέλεσε έναν συνεχή μονόλογο του Άρη από το πρώτο λεπτό μέχρι το σφύριγμα της λήξης, με τον Γιαννιώτη να αποτελεί τον… κυματοθραύστη των επιθετικών πυρών. Όμως… λογάριασε χωρίς τον Μαντσίνι. Ο Αργεντινός ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου, πέτυχε δυο φοβερά γκολ και… ξόρκισε την κατάρα των κιτρινόμαυρων μετά από 317 λεπτά, τόσα όσα είχε να σκοράρει: τρεις αγώνες κι ένα ολόκληρο ημίχρονο. Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο Ιτούρμπε με φοβερό γκολ με τη σειρά του. Ο Παραγουανός έκανε την καλύτερη του εμφάνιση με τον Άρη και ήταν άξιος… συμπαραστάτης του Μαντσίνι.
Ξεχωριστό το χθεσινό ματς και η νίκη, από τη στιγμή που συνδυάστηκε με την πρεμιέρα του Χερμάν Μπούργος. Είπαμε θαύματα δεν γίνονται στο ποδόσφαιρο, μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν (ή μέρες αποκριών που έχουμε, μόνο στα… παιχνιδάδικα), οπότε ο Αργεντίνος με την αύρα του και την ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας κατάφερε να την οδηγήσει στην πρώτη του νίκη.
Είδαμε μεγαλύτερη φρεσκάδα στην ομάδα, κινητικότητα και πιο γρήγορη εναλλαγή της μπάλας, αλλά το κατά πόσο επενέβη δραστικά στον τρόπο που αγωνίστηκε χθες, θα ήταν αφελές να το πούμε με μια προπόνηση που έκανε την παραμονή του αγώνα. Υπάρχουν παιχνίδια άλλωστε μπροστά μας, που θα δείξουν τι μπορεί να αλλάξει, τι μπορεί να προσφέρει ο “El Mono”, όχι άμεσα και πρόσκαιρα, αλλά από τη νέα σεζόν κι έπειτα, εφόσον υπηρετήσει πιστά ένα πλάνο με ορίζοντα διετίας.
ΥΓ: Η ανακοίνωση της συνεργασίας με τον Μπούργος χάλασε το… αφήγημα ότι κάπου θα χαλάσει η συμφωνία με τον Άρη, ενώ η έλευση τριών συνεργατών στο πλευρό του (Αλφάνο, Βελάσκες, Μπενχαμίν), γκρέμισε και την γνωστή πια στον Άρη και στη Θεσσαλονίκη καχυποψία, ότι ήρθε για να κάνει τουρισμό ή να περάσει την ώρα του ο Αργεντίνος. Από κει και πέρα, σε τέτοιου είδους συνεργασίες πάντα υπάρχει η περίοδος του “μέλιτος”. Όταν παρέλθει, όπως γίνεται σε όλον τον κόσμο θα μιλήσουν μόνο οι πράξεις, όσο κι αν είναι βαρύ ένα βιογραφικό…
