Τετάρτη απόγευμα, θα πηγαίναμε Χαριλάου, να δούμε την φανέλα που μας φτιάχνει και δίνει χρώμα στην ζωή μας. Ο λόγος για τα κιτρινόμαυρα της Αρειανάρας. Σε κάτι τέτοια ματς, όπως αυτό με την αντιπαθητική Λαμία, θέλει περισσότερη στήριξη και φωνή, καθώς οι παγίδες που κρύβουν, διαχρονικά, είναι πολλές. Ας όψονται τα σαΐνια της καταπολέμησης της βιας με τις αποφάσεις τους για κλειστά γήπεδα. Ποδοσφαίρου μόνο!
Προσπερνάμε τους επικίνδυνους και τα άσχημα συναισθήματα που δημιουργούν και επιστρέφουμε στα δικά μας. Αρχή με μπάσκετ και τεράστια, σε απόδοση αλλά και αξία, νίκη στην Άγκυρα…
Στα βάθη της Ανατολής…
Έχει η μάνα ένα ενθύμιο απ’ τον παππού της. Τον πρόλαβα τον προπάππο μου. Ζώντας μέρος του “μεγάλου ονείρου” έφτασε με τον ελληνικό στρατό στα όρια της Άγκυρας. Βουτιά στην ιστορία και σε πάνω από 100 χρόνια πίσω, μέχρι να “φάμε άδειασμα” απ’ τις συμμαχικές δυνάμεις, να αρχίσει το κυνήγι και η τραγωδίες, οι γενοκτονίες, οι χαμένες πατρίδες, η Σμύρνη.
Ένα “ενθύμιον Προύσης”, ένα μικρό πετσετάκι, με χάρτη πάνω, έχουμε να μας θυμίζει. Μαζί με μνήμες διηγήσεων.
Ο αθλητισμός δεν (θα έπρεπε να) είναι πόλεμος. Στην ουσία του ενώνει. Από την άλλη, είναι πεδίο έκφρασης και πολιτικών. “Τουρκοφάγος” και Τορίνο και Προύσα, αλλά και έξω/μέσα με Μπεσίκτας, την χρονιά του “έπους”. Ξύλο πολύ, σε παρκέ και κερκίδες! Δυο κούπες, ιστορικές, Ευρωπαϊκές. Περηφάνια για τον Άρη. Χρόνια περίεργα και τότε. Ισαάκ, Σολωμού, Κύπρος και πολλά ακόμα.
Έμελλε, λίγο αργότερα απ’ την κατάκτηση του Κόρατς, με την ίσως πληρέστερη ομάδα μας στο άθλημα, να αμβλύνω τις όποιες διαφορές, στην αγκαλιά της Λέιλα, της Τουρκάλας, στην άκρη του Αιγαίου. Ωραίες εικόνες και παρουσίες στις κερκίδες του γηπέδου τους, χτες βράδυ. Έφεραν αναμνήσεις! Εδώ, όμως δεν είναι Ρομάντζο ή Άρλεκιν, ούτε κουτσομπολίστικη στήλη για τροφή σε πρωινάδικο. Κλείνει η παρένθεση, με το πανί με το σήμα του μεγάλου Άρη, κάπου σε μία γωνιά.
Όμορφη εποχή
Γούσταρα την νίκη, γούσταρα την συμπεριφορά της ομάδας, απ’ την οποία λείπει ο Σανόγκο και ο Κατσίβελης, ειρήσθω εν παρόδω, που θα έλεγε και ο Βασίλης ο Σκουντής! Παράλληλα, τα ίχνη ανοησίας των ψηλών και η τάση να φορτώνονται νωρίς με φάουλ, δημιουργούν πάντα προβλήματα στον πάγκο, που καλείται να βρει λύσεις.
Πολλοί και δικαίως, θα σταθούν στον σπουδαίο Βασίλη Τολιόπουλο και άλλη μία ματσάρα του. Ο “Τολιό”, τα είπαμε ξανά, νιώθει ωραία εδώ, στο Παλέ, όπου είναι ηγέτης. Μπλούμπεργκς, Σταρκ άναψαν την φλόγα, σήμερα. Ο δε δεύτερος, δεν είναι οι επιθετικές επιλογές που πήρε και ειδικά εκείνοι οι 7 σερί πόντοι του, αλλά έβγαλε στοιχεία που με τον φιλότιμο και πιτσιρικά Καρ δεν είχε η ομάδα. Χαμηλό κέντρο βάρους, ευστροφία, διάβασμα σε άμεσο χρόνο των καταστάσεων, λύσεις. Μία ομάδα με ήρωες πολλούς… αντιήρωες. Ένα σύνολο και ένα προπονητικό τιμ που, αιφνιδιάζοντας πολλούς, δεν δίνει χρόνο στον Φίλιο, αλλά έχει προετοιμάσει παίχτες σαν τον Περσίδη!
Ήρθε ο μικρός απ’ την άκρη του πάγκου σήμερα (σ.σ. χτες) να παίξει ως και δίδυμο με τον Μπάνκστον. Ένα παιδί με πολύ μέλλον και δουλειά μπροστά του. Πήρε τέσσερις προσπάθειες, αν μέτρησα σωστά. Όλες για 3 πόντους. Θεωρώ, με την σύμφωνη γνώμη του πάγκου. Παλιότερα, εμείς οι πολυλογάδες, παίχτες με το στυλ του μικρού τους λέγαμε “μπετατζήδες”, λόγω όλου του αγωνιστικού φορτίου που έπαιρναν στην πλάτη, αλλά και του σωματότυπού τους. Στην τρίτη προσπάθεια, το ταμπλό και μέσα τρίποντο, ήταν “το τούβλο του μπετατζή”, αυτό που ανέβασε την διαφορά πάνω από 10 πόντους και έχτισε οριστικά το μέλλον του Άρη, στον δρόμο για την νίκη και (μακάρι) την πρόκριση.
Μάντης δεν είμαι. Επίσης δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι, στις μέρες μας, να χτίζεις κορμό σε μία ομάδα μπάσκετ. Ο Άρης έχει την ευτυχία να κουμαντάρεται, εντός γηπέδου σίγουρα, από ανθρώπους με γνώση, μεράκι και ιδέες. Μακάρι να μπορέσει να επενδύσει πάνω σε αυτούς. Το χτεσινό βράδυ μπορεί να αποτελέσει την απαρχή μίας όμορφης εποχής.
Πορεία προς τα επάνω
Κλείνουμε όπως αρχίσαμε. Μπάλα. Ποδόσφαιρο. Μία συνέχεια, το ζητούμενο. Μία σιωπηρή πορεία προς τα εμπρός και προς τα επάνω. Ένα ύπουλο εμπόδιο. Το τελευταίο για το περίεργο 2023. Προπονητής και σταφ και παίχτες με συγκέντρωση στο αποτέλεσμα, στην νίκη. Έπεται η εμφάνιση. Μακάρι να συνδυαστούν. Άλλες οι συνθήκες, σε σχέση με την Κυριακή, αλλά αν μπορέσει ο Άρης να καταστεί το ίδιο δημιουργικός και προσηλωμένος θα μας κάνει να φτιαχτούμε κι άλλο. Κάθε επιτυχία των ομάδων μας είναι και ένα μικρό τούβλο στον κιτρινόμαυρο τοίχο που θέλουμε να είναι ο Σύλλογος. Κάθε κιτρινόμαυρη νίκη, οπουδήποτε, είναι και άλλος ένας λόγος για να ομορφαίνει η ζωή μας. Τόσο απλά.
Τετάρτη, 20 Δεκεμβρίου 2023
“ο Χιούι”
