Ένας καλύτερος ΑΡΗΣ σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια εμφανίστηκε εναντίον του Ολυμπιακού. Επιτέλους είδαμε ευκαιρίες, γκολ, συγκέντρωση, προσήλωση στην τακτική, κάτι που έλειψε και ταυτόχρονα απογοήτευε τον κόσμο.
Απέναντι σε τεχνίτες αντιπάλους, ο ΑΡΗΣ έπαιξε όπως ακριβώς μπορούσε να τους αντιμετωπίσει. Από τα πλάγια δεν φάνηκε ο ΟΣΦΠ να κάνει επικίνδυνες φάσεις. Από τον άξονα τα ανεβάσματα του Φορτούνη ήταν πρόβλημα αλλά οι καλές κινήσεις των μεσοαμυντικών τον έκανε φλύαρο. Δέχτηκε πίεση η ομάδα αλλά ανταπεξήλθε , με κορυφαίο τον Κουέστα. Ο ρυθμός ήταν γρήγορος κάτι που θεωρητικά ευνοούσε τον αντίπαλο. Ο ΑΡΗΣ όμως είχε λύσεις και προσπάθησε να βγει στην κόντρα εκμεταλλευόμενος ότι οι γραμμές των αντιπάλων ήταν ψηλά.
Ο Μορόν σκόραρε σε φάση που έκανε μόνος του και πλάσαρε υποδειγματικά κάτι που ήταν αναμενόμενο. Ο Σουλεϊμάνοφ επέστρεψε πιο κινητικός αλλά και πάλι όχι απειλητικός. Ο Φετφατζίδης , στη μία ώρα που έπαιξε, ταλαιπώρησε την άμυνα του Ολυμπιακού, σε αντίθεση με τον Γκαρσία που κινήθηκε σε ρηχά νερά.
Μια καλή εμφάνιση, που δείχνει το δρόμο για το πώς μπορεί να φτάσει η ομάδα στον τελικό. Ήταν μια συνολικά καλή βραδιά , στην οποία η νίκη με την ήττα ήταν μια απόκρουση διαφορά από τους τερματοφύλακες. Έδωσε ελπίδα η ομάδα ότι μπορεί να παίξει ως ισότιμος αντίπαλος και είναι πολύ ενθαρρυντικό.
Ο ΟΣΦΠ έχει καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟ σε ατομικό επίπεδο παικτών , το οποίο δίνει παράσημο στην αντιμετώπισή τους από τους παίκτες μας.
Με μία τόνωση της αυτοπεποίθησης στα εναπομείναντα παιχνίδια , θα έχουμε ομάδα που θα βασιστούμε ότι μπορεί να κατακτήσει τίτλο. Χρειάζεται δουλειά και ψυχολογία. Τέτοια αποτελέσματα και εμφανίσεις βοηθάνε τα μέγιστα.
