Ο Νταβίντ Αγκάνθο μίλησε για τον ρόλο του ηγέτη που αναλαμβάνει, για τους συμπαίκτες του, για την νεανική ομάδα του Άρη, αλλά και τους πανηγυρισμούς…
Εχουν πολύ ενδιαφέρον αυτά που “κατέθεσε” μέσα από την καρδιά του για τους συμπαίκτες του, αποκαλύπτοντας ότι δεν τον νοιάζει να τσαλακωθεί, μιλώντας και για την προοπτική να γίνει αρχηγός του Άρη εφόσον τα φέρει έτσι ο Θεός και μείνει για χρόνια στους κίτρινους.
Αναλυτικά:
Παρόλο που δεν είσαι ένας εκ των τριών αρχηγών σε βλέπουμε να αναλαμβάνεις ηγετικές πρωτοβουλίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Vamos» μετά το γκολ που σημείωσες στην Τούμπα. Τι είναι αυτό που σε ωθεί σε αυτό και πως είναι να βλέπεις τους συμπαίκτες σου να ακούν με προσοχή τις συμβουλές σου;
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι κάποια συναισθήματα στα γεννάει το ίδιο το ποδόσφαιρο. Αυτό για να το ξεκαθαρίσω, γιατί καμιά φορά βλέπω μετά τα παιχνίδια μου στην τηλεόραση και παρατηρώ κάποια πράγματα που ξαφνιάζουν και εμένα τον ίδιο. Είμαι πολύ διαφορετικός όταν είμαι ο ποδοσφαιριστής Αγκάνθο και πολύ διαφορετικός όταν είμαι ο άνθρωπος Αγκάνθο. Από εκεί και πέρα, έχω συλλέξει πάρα πολλές εμπειρίες και ερχόμενος σε μία τόσο νεανική ομάδα θα ήθελα να προσφέρω όσο το δυνατόν περισσότερες από αυτές στην υπηρεσία της ομάδος για να μαθαίνουν οι μικρότεροι. Είμαι δοτικός άνθρωπος, αλλά το καλό είναι ότι υπάρχουν παιδιά που είναι έτοιμα να ακούσουν και θέλουν να μάθουν».
Για το θέμα του αρχηγού;
«Όσον αφορά το θέμα του αρχηγού, υπήρξα αρχηγός σε πολλές ομάδες και θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή τα παιδιά που φέρουν το περιβραχιόνιο του Άρη είναι άξια να το κάνουν. Ο αρχηγός θα πρέπει να ξέρει την ομάδα και το πρωτάθλημα, να μπορεί να βοηθάει τους συμπαίκτες του και σε άλλες καταστάσεις που εγώ δεν γνωρίζω γιατί έχω έρθει πρόσφατα στην ομάδα. Αν το θέλει ο Θεός και μείνω πολλά χρόνια στην ομάδα θα ήταν τιμή μου να φορέσω το περιβραχιόνιο του αρχηγού, αλλά προς το παρόν θα προσπαθήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να προσφέρω τις γνώσεις τόσο στους αρχηγούς όσο και στους υπόλοιπους παίκτες».
Αναφέρθηκες σε πανηγυρισμούς γκολ. Τις προάλλες σας είδαμε να πανηγυρίζετε σε ρυθμούς “Gangnam Style”. Ήταν κάτι που το είχατε προγραμματίσει ή κάτι που σας βγήκε εκείνη τη στιγμή;
“Η αλήθεια είναι ότι όλα κάπως τα προετοιμάζεις, αλλά αυτό δεν το προετοιμάσαμε ιδιαίτερα. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η μουσική, το συγκεκριμένο τραγούδι όμως δεν το είχα ακούσει ποτέ. Το άκουγαν τα παιδιά στη γαλαρία και μου έκανε εντύπωση. Πήγα πίσω και το άκουγε ο Μανώλης, μαζί με τους Βελλίδη, Καζναφέρη και Καπετάνο. Με ρώτησε «Δεν το χεις ξανακούσει; Δεν ξέρεις πως το χορεύουν;» Είπα όχι και εκείνη τη στιγμή μου έδειξαν το video clip και μου άρεσε πολύ.
Μετά μου κάναν πλάκα και μου λέγαν ότι αν βάλεις γκολ και σήμερα θα το πανηγυρίσουμε έτσι. Εγώ βέβαια τους πείραζα λέγοντας ότι θα το κάνουμε μόνο αν κάνουμε το 2-0 γιατί αν γίνει το 1-0 και ο Μάρκος έρθει για να πανηγυρίσει, μέχρι να γυρίσει στην εστία μπορεί να φάμε γκολ!»
Σαν μια παρέα από μικρά παιδιά…
«Ναι, βέβαια, το θέμα είναι ότι είμαστε μία εφηβική ομάδα, τα παιδιά πρέπει να αρχίσουν να λύνονται και να μπαίνουν μέσα στο γήπεδο για να διασκεδάσουν και για να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Εγώ είμαι 31 χρονών, ίσως κάποιος να θεωρούσε ότι θα έπρεπε να είμαι πιο σοβαρός, να μη χορεύω έτσι στους πανηγυρισμούς, αλλά θέλω κι εγώ να νιώθω μέλος της ομάδας, θέλω να βλέπω τα παιδιά ευτυχισμένα με αυτό που κάνουν, να πανηγυρίζουν.
Έτσι δεν με πειράζει να «τσαλακωθώ» κάνοντας πράγματα που δεν αρμόζουν στην ηλικία μου. Θέλω να είμαι κομμάτι της ομάδας, θεωρώ ότι αυτό είναι όμορφο και βγάζει μία υγεία στα αποδυτήρια, η οποία θα κάνει στη συνέχεια χαρούμενους και ευτυχισμένους τους οπαδούς”.
“Εγώ και οι συμπαίκτες μου”
Στην ομάδα, εκτός από τον Ρούμπεν που κατάγεστε από την ίδια χώρα και τον Νούνο που μιλάει επίσης και ισπανικά, με ποιον από τους Έλληνες έχεις έρθει πιο κοντά;
Η αλήθεια είναι ότι θα αδικούσα κάποιο από τα παιδιά αν έλεγα ονόματα, γιατί όλοι τους με έχουν υποδεχτεί με πολύ όμορφο τρόπο. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που μιλάω μόνο ισπανικά και λίγα αγγλικά, τα οποία βέβαια είναι ψιλοχάλια.
Παρόλα αυτά υπάρχει ένα πάρα πολύ καλό κλίμα μες στα αποδυτήρια, υπάρχουν μικρά παιδιά τα οποία με έχουν αγκαλιάσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μόνο ο τρόπος που σου μιλάνε και σου συμπαραστέκονται, έστω και με νοήματα λες και είμαστε ινδιάνοι, έστω και αυτό, σε αγγίζει.
Μου αρέσει πάρα πολύ, νιώθω πάρα πολύ οικεία όχι μόνο με τους συμπαίκτες μου αλλά και με τους φυσικοθεραπευτές, τον μασέρ, το προπονητικό επιτελείο, και τον μεταφραστή μου, με τον οποίο είμαστε σα ζευγάρι τόσες ώρες που περνάμε μαζί. Όλοι αυτοί με έχουν κάνει να νιώθω εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό τους, αισθάνομαι οικεία και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα”.
Με αφορμή το σχόλιό σου για τους «μικρούς», ποιον έχεις ξεχωρίσει μέσα στο γήπεδο για τις δυνατότητες και τις ικανότητές του;
«Έχω υπάρξει συμπαίκτης με πάρα πολύ σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Έχω δει πάρα πολλά πράγματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, έχοντας πολλά χρόνια ως επαγγελματίας σε σπουδαίες ομάδες και πρωταθλήματα υψηλού επιπέδου. Βλέπω ότι ο Άρης διαθέτει πάρα πολλά παιδιά αυτή τη χρονιά, νεαρά με πάρα πολύ ταλέντο. Εξάλλου, δεν έχω ανακαλύψει και την Αμερική, γιατί αυτό φαίνεται και από τα πρόσφατα αποτελέσματα.
Ο Γιαννιώτας βγήκε MVP την περασμένη αγωνιστική και τώρα ο Παπαστεριανός κερδίζει το βραβείο για το καλύτερο γκολ. Ο Μάρκος είναι ένας πάρα πολύ καλός τερματοφύλακας που έχει κληθεί και σίγουρα θα ξανακληθεί στην Εθνική αν συνεχίσει αυτές τις εμφανίσεις. Και ο Μαργαρίτης, με έχει εντυπωσιάσει η εξέλιξή του, στέκεται πάρα πολύ καλά στα αμυντικά του καθήκοντα, και θεωρώ ότι έχει τα προσόντα για να παίξει ακόμα καλύτερα κερδίζοντας αυτοπεποίθηση.
Εκτιμώ ότι ο κόσμος του Άρη θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος με αυτές τις επιλογές, γιατί υπάρχουν καλοί και ποιοτικοί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι χρειάζονται απλά χρόνο και εμπειρίες. Ο χρόνος θα δείξει το που μπορεί να φτάσει το κάθε παιδί».
