Παιχνίδι χωρίς συγκινήσεις το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης , στην Τούμπα. Ένας ΑΡΗΣ με στόχευση την μη ήττα και ένας ΠΑΟΚ ανήμπορος να σπάσει το τείχος του ΑΡΗ. Μία ισοπαλία που είναι το δίκαιο αποτέλεσμα , ενός κακού αγώνα. Καμία από τις δύο ομάδες δεν είχε τις ευκαιρίες που θα μπορούσαν να γείρουν την ζυγαριά υπέρ τους.
Ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε και τελείωσε το παιχνίδι με το μυαλό στην άμυνα και σκοπό να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου. Αποδέχτηκε εύκολα την κατοχή του ΠΑΟΚ , χωρίς την πίεση ψηλά, με συνεχή κάλυψη χώρων και προσώπων ώστε να αποφύγει καταστάσεις που θα δημιουργούσαν απειλές στην εστία του. Η απουσία του Νταρίντα αφαίρεσε έναν παίκτη που θα μπορούσε να κρατήσει μπάλα στα πόδια και να ξεκινήσει επιθέσεις, οπότε λογικά ο ΑΡΗΣ έμεινε χωρίς έναν κουμανταδόρο στο γήπεδο. Βερστράτε και Ντουκουρέ λειτουργούσαν ως κυματοθραύστες μπροστά από τη άμυνα και με συνδυασμό στις πλάγιες καλύψεις, δεν έδωσαν καθόλου χώρο στον ΠΑΟΚ να αναπτυχθεί και να διεκδικήσει κάτι από το ματς.
Ο Μορόν και σ’ αυτό το παιχνίδι ξεχώρισε με την μαχητικότητά του , την τεχνική του, αλλά ήταν απελπιστικά μόνος. Έτρεξε σε όλο το γήπεδο, προσπάθησε να βγει στην περιοχή, κυνήγησε μπάλες, αλλά δεν είχε βοήθειες που θα τον έκαναν ακόμα πιο επικίνδυνο. Σίγουρα είναι ένα εργαλείο στη μηχανή του ΑΡΗ που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα και να του απονείμουμε τα εύσημα για την προσπάθεια του.
Η επιλογή να παίξουν δύο δεξιοπόδαροι στα πλάγια μπακ ήταν το μη αναμενόμενο για εμάς. Ο προπονητής προφανώς διάβασε ότι ο Μοντόγια μπορεί να σταματήσει τον Ζίβκοβιτς και ρίσκαρε με την επιλογή του. Μέχρι να προσαρμοστεί ο παίκτης πάνω στον αντίπαλο , ταλαιπωρήθηκε, αλλά η συνέχεια δικαίωσε την επιλογή. Στερήθηκε βέβαια η ομάδα την επιθετική λειτουργία από την πλευρά του αλλά είπαμε, ο σκοπός ήταν να μην χάσει ο ΑΡΗΣ. Ο Ρουπ συνεχίζει τις χαμηλές πτήσεις και σίγουρα η επαναφορά του Μανού θα τον στείλει στον πάγκο. Οι πλάγιοι επιθετικοί φάνηκαν περισσότερα αμυντικά παρά στην επίθεση. Δυστυχώς ο ΑΡΗΣ στην προσπάθεια του να έχει συνοχή και μικρές αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές και τους παίκτες, θυσίασε τακτικά κομμάτια επίθεσης.
Από τον προπονητή περιμέναμε πάνω κάτω να παίξει μ’ αυτόν τον τρόπο. Ένα 4-2-3-1 , που το είδαμε και στην προηγούμενη θητεία του στον ΑΡΗ, με αμυντικό προσανατολισμό, χωρίς ρίσκο και σίγουρες επιλογές. Πιστώνεται το αποτέλεσμα γιατί η δυσκολία να στήσει μία ομάδα με τόσους νέους παίκτες σε ένα απαιτητικό ντέρμπι δεν είναι εύκολο. Κατάφερε να κρατήσει μακριά τον ΠΑΟΚ από τον Κουέστα, παρεμπιπτόντως ήταν εγγύηση στην εστία, και διαχειρίστηκε το παιχνίδι έτσι ώστε να μην υπάρξει ούτε υποψία για να φύγει ηττημένος. Χρειάζεται χρόνος για να δουλευτεί η ομάδα και να έχει απαιτήσεις και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Η επιθετική λειτουργία είναι το αδύναμο σημείο και επιβάλλεται η βελτίωση της να γίνει με γεωμετρική πρόοδο. Αν θέλουμε να δούμε κάτι καλύτερο και αποδοτικό.
Η γενική εικόνα του ντέρμπι ήταν ότι ο ΑΡΗΣ πήρε εύκολα το βαθμό της ισοπαλίας αλλά μέχρι εκεί. Δεν απειλήθηκε αλλά ούτε έγινε απειλητικός. Πιέστηκε , έκανε λάθη αλλά δεν στοίχισαν, κάτι που έχει να κάνει με το πόσο είναι έτοιμοι οι παίκτες να ανταπεξέλθουν σε τέτοιες καταστάσεις.
Από την άλλη δεν πίεσε ψηλά, αλλά μετά το κέντρο ο ΠΑΟΚ δυσκολευόταν να βρει πάσα. Για τη φάση που βρίσκεται ο ΑΡΗΣ, μετά από 21 αποχωρήσεις και 19 μεταγραφές, κάθε βαθμός, ειδικά σε ντέρμπι, είναι καλός. Κάποτε θα πρέπει να αρχίσει να διεκδικεί κάτι περισσότερο, αν θέλει να είναι μέσα στο κυνήγι των υψηλών θέσεων στη βαθμολογία. Ποιότητα υπάρχει , μένει να γίνει το δέσιμο της ομάδας ώστε η συνοχή της να αποτελεί σημαντικό παράγοντα επιτυχίας.
Ο ΑΡΗΣ πέρασε έναν σκόπελο χωρίς να χάσει, η συνέχεια θα δείξει που μπορεί να στοχεύσει.
