Μια μεγάλη συνέντευξη του Ανδρέα Τάτου παρουσιάζουν οι οργανωμένοι οπαδοί, στον κόσμο του Άρη, μέσα από τον Super Aris, την εφημερίδα του Super 3, με πολύ ενδιαφέρον και αρκετές αποκαλύψεις.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην εισαγωγή της: “Μια συνέντευξη, που, είναι βέβαιο, ότι θα συζητηθεί απ’ όλους (εχθρούς και φίλους),αφού, μεταξύ άλλων, δίνει απαντήσεις, σ’ όλη αυτή τη στημένη προπαγάνδα, που ‘χει ξεσπάσει, το τελευταίο διάστημα, εις βάρος της ομάδας μας, απ’ το βρωμερό (…και με διαχρονική ανάμιξη, σ’ οποιοδήποτε πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο υπάρχει) κατεστημένο, αυτής εδώ της πόλης”.
Διαβάστε αναλυτικά:
Ανδρέα, μέσω της θρυλικής εφημερίδας μας, ο κορυφαίος Ελληνικός Σύνδεσμος οπαδών, ο SUPER 3, σε καλωσορίζει στην ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μας. Ξεκινώντας τη συζήτηση μας, θέλουμε να μας πεις, ποιοί ήταν οι κυριότεροι λόγοι που, (…αυτή τη δύσκολη περίοδο, για όλους), επέλεξες ΆΡΗ;
«Ο ΆΡΗΣ, σ’ οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκεται δεν παύει να ‘ναι, μια απ’ τις κορυφαίες ομάδες της χώρας και το να φορέσεις, κάποια στιγμή, τη φανέλα του, είναι ένα κίνητρο για όλους τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Ακριβώς, αυτά είχα στο μυαλό μου, όταν αποφάσιζα ν’ αποδεχτώ τελικά την πρόταση του ΆΡΗ και σας λέω ειλικρινά, ότι, ήδη, νοιώθω πάρα πολύ χαρούμενος για την επιλογή μου.
Έχει αλλάξει, πλέον, η ψυχολογία μου κι αναπνέω μ’ άλλον αέρα, πια…
Είναι αλήθεια, ότι στον ολυμπιακό, όλο αυτό το διάστημα, δεν είχα τη κατάλληλη ψυχολογία. Πέρναγα δύσκολα…»
Είναι πολύ σπουδαίος τομέας για την απόδοση ενός ποδοσφαιριστή, ο παράγοντας «ψυχολογία» και χαιρόμαστε που ακούμε απ’ το στόμα σου, ότι η έλευση σου εδώ, σ’ έκανε να αισθανθείς έτσι…
«Μα, κι ο ποδοσφαιριστής, πάνω απ’ όλα, είναι άνθρωπος, κι είναι αδύνατο να μην επηρεάζεται, απ’ αυτά που βλέπει να συμβαίνουν γύρω του. Είναι «νόμος», στον αθλητισμό ότι χωρίς ψυχολογία δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.»
Τα κίνητρά σου, μας τα ‘πες. Θέλουμε, τώρα, να μας πεις αν είχες κάποιους ενδοιασμούς ή επιφυλάξεις, δεδομένης της κατάστασης που βρίσκεται αυτή την εποχή, η ομάδα μας.
«Δεν ένοιωσα σε καμιά περίπτωση ότι παίρνω ένα ρίσκο. Ο ΆΡΗΣ είναι μια μεγάλη ομάδα, που, όπως προείπα, οποιαδήποτε προβλήματα κι αν αντιμετωπίζει, την σέβονται όλοι. Έχει τεράστια ιστορία, πολύ βαριά φανέλα κι έναν απίστευτο κόσμο που τον ακολουθεί παντού. Ανέκαθεν, μου άρεζε σαν ομάδα και μου ήταν πολύ συμπαθής .Σας διαβεβαιώνω, μάλιστα, ότι δε βλέπω τον ερχομό μου εδώ, σαν ένα απλό πέρασμα, αλλά, σαν κάτι πολύ περισσότερο. Ένα προσωπικό στοίχημα, αν θέλετε, ν’ αναγεννηθώ, ποδοσφαιρικά, φωνάζοντας, ότι είμαι ακόμα εδώ…»
Οι «σχέσεις» μας με τον ολυμπιακό, εδώ και χρόνια είναι …γνωστές σε όλους. Πως αντέδρασε στη δική σου πρόθεση να πας στον ΆΡΗ;
«Ήταν, καθαρά, μια προσωπική απόφαση που δεν μπορούσε κανείς να μου επιβάλει, ιδιαίτερα, όταν εγώ, επέμενα τόσο πολύ, σ’ αυτήν. Δεν θα ‘θελα να μιλήσω, όμως, για τον ολυμπιακό. Άλλωστε, δεν μου ’πε τίποτα…Απλά, περίμενε…»
…τι περίμενε;
«Δεν ξέρω…,τι να σας πω..»
…δε χρειάζεται να μας πεις τίποτα. Καταλάβαμε όλοι, εκτός απ’ τις …πέτρες και τους στημένους μπούφους που, ειδικά, σ’ αυτή τη πόλη είναι πάρα πολλοί. Αντιλαμβάνεσαι, πιστεύουμε, ότι οι απαιτήσεις του κόσμου, προς το πρόσωπο σου είναι μεγάλες κι η δικαιολογημένη πίστωση χρόνου που χρειάζεται κάθε νέος παίκτης στον τωρινό ΆΡΗ, δεν υπάρχει…
«Η πίεση είναι κάτι που δε με φοβίζει. Όταν ήταν να διαλέξω, ανάμεσα σε ΆΡΗ και όφη, κοίταζα το πρόγραμμα των δυο ομάδων. Δεν ξέρω αν το ‘χει παρατηρήσει, κάποιος από σας, αλλά, το πρόγραμμα του ΆΡΗ είναι πραγματικός Γολγοθάς. Παρ’ όλα αυτά δεν πτοήθηκα, κάτι που σημαίνει πολλά…
Από κει και πέρα, αυτό που πρέπει, είναι να λειτουργήσει η ομάδα δεμένη και συσπειρωμένη σαν οικογένεια. Στο κλίμα βασίζεται η καλή πορεία μιας ομάδας κι εμείς μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε. Δεν είναι ώρα ν’ ασχολούμαστε με το ποιος παίζει και ποιος δε παίζει, παρά μόνο, να κοιτάξουμε πως θα κάνουμε το παν να σώσουμε την ομάδα. Μόνο αυτό, πρέπει να μας νοιάζει…»
Να περάσουμε σ’ ένα άλλο θέμα που, δυστυχώς, όσο και να θέλουμε, δεν μπορούμε να τ’ αποφύγουμε. Το ρόλο της διαιτησίας εις βάρος της ομάδας μας, που θα τον διαπιστώσεις κι εσύ και προσωπικά στη συνέχεια. Τον …επονομαζόμενο «καλύτερο» Έλληνα διαιτητή, τον αντιμετώπισες πάμπολλες φορές και τον ξέρεις καλά. Η γνώμη σου για αυτόν, ποια είναι;
«Θα τον χαρακτήριζα, γενικά, σοβαρό και καλό διαιτητή αλλά και παράλληλα,… επιθετικό, αφού, την ώρα του παιχνιδιού, νομίζει ότι, είναι αυτός και κανένας άλλος. Σα κάποιους δημοσίους λειτουργούς, που, απ’ τη θέση που βρίσκονται, κάνουν κατάχρηση εξουσίας…»
Κατά βάθος, βέβαια, είναι κι…ευαίσθητούλης. Ευαισθησία, επιλεκτική, φυσικά, και μόνο απέναντι μας. Ποιός ξεχνά, άλλωστε, την απόφαση του να καθυστερήσει σαράντα ολόκληρα λεπτά την έναρξη με τον Αστέρα Τρίπολης για ένα καπρίτσιο του. Γιατί αν ήταν σωστός, ευαίσθητος και τυπικός με τους κανονισμούς (…όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν κάποιοι),δεν θα ξεκινούσε, ποτέ, εκείνον τον τελικό- παρωδία, ανάμεσα στην αεκ και την πρώην ομάδα σου.
«Σίγουρα, αφού, εκείνη τη μέρα, μ’ αυτά που έγιναν μπορούσαμε να θρηνούσαμε θύματα. Ένας τελικός, που, όχι απλά, δε διακόπηκε, αλλά, που δεν έπρεπε να ξεκινήσει ποτέ.
Για τις άλλες κόκκινες κάρτες και το οφσάιντ γκολ της αεκ δεν μπορώ να τον κατηγορήσω, γιατί συμμετείχαν κι άλλοι(…τέταρτος κι επόπτες), στις αποφάσεις που πήρε. Για τη φάση του Αγκάνθο, όμως, έπρεπε να φερθεί διαφορετικά…»
Τελειώνοντας, να περάσουμε και στο ματς της Κυριακής, με τα …χαϊδεμένα κι όχι μόνο, παιδάκια του Βορρά. Ένα ματς, που όλοι μας, το περιμένουμε, πως και πως…
«Είναι η πρώτη φορά που θ’ αγωνιστώ σ’ ένα τέτοιου είδους παιχνίδι και φυσικά το περιμένω κι εγώ απ’ τη πλευρά μου με την ίδια ανυπομονησία. Η αδρεναλίνη σε τέτοια ματς, χτυπάει στο κόκκινο και σίγουρα όλα αυτά που θα ζήσω, θ’ αποτελέσουν, για μένα, μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Το μόνο που θα πω, είναι ότι εύχομαι, εκείνη τη μέρα να ‘μαστε, αυτοί που πρέπει και να γιορτάσουμε στο τέλος της συνάντησης, μαζί με τον κόσμο μας μια σημαντική νίκη. Θα ‘ναι μια πολύ μεγάλη μάχη, που πρέπει να ‘μαστε εμείς αυτοί που, στο τέλος, θα βγούμε νικητές.»
