Η αγωνιστική συμπεριφορά είναι θέμα νοοτροπίας, η οποία προκύπτει και απ’ την πνευματική προετοιμασία. Στο συγκεκριμένο κομμάτι η ομάδα παίρνει πολύ χαμηλό βαθμό, στο παιχνίδι των Σερρών. Για την ακρίβεια, το Σάββατο ήταν το δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι που συμβαίνει αυτό…
Μια φωτοβολίδα
Άρχισα να παρακολουθώ απ’ το 35′ και μετά, καθώς μέχρι τότε άκουγα ραδιόφωνο και από εκεί και πέρα εστιάζεται η κριτική σε όσα είδα. Ένα τελευταίο δεκάλεπτο, του πρώτου ημιχρόνου, στο οποίο μπορούσες άνετα να κοιμηθείς.
Στα της ποδοσφαιρικής ουσίας, αυτή αφορά στα όσα συνέβησαν στο δεύτερο σαρανταπεντάλεπτο, με τα 9′ καθυστερήσεων. Το οποίο ξεκινάει, για την ομάδα μας τον Άρη, με ένα υψηλής ποιότητας τελείωμα, στο “παράθυρο” της (παν)Σερραϊκής εστίας. Μία φωτοβολίδα από την Ισπανία. Και είναι, πραγματικά, κρίμα ένας τέτοιας ποιότητας γκολ να μην συνοδεύεται από την ανάλογη, ομαδική νοοτροπία και αγωνιστική εφαρμογή της. Δηλαδή, να ακολουθηθεί από ένταση, δημιουργία ευκαιριών και να γίνει ευχάριστο το βράδυ.
Θα μου πεις ότι “στην Κηφισιά, μια βδομάδα πίσω, γλίτωσες, κάποτε θα το πλήρωνες όσο δεν αλλάζεις” και έτσι είναι. Είναι λάθος μου το ότι δεν γράφτηκε τότε, στην απαραίτητη ένταση, η σοβαρότητα του διαφαινόμενου κινδύνου. Η ειρωνεία είναι πως πληρώνεσαι με το ίδιο νόμισμα με το οποίο πήρες το τρίποντο στον πρώτο γύρο, στο Χαριλάου. Βέβαια, εκεί επέμενες, έκανες ό,τι ήταν δυνατό. Και η μπάλα σε δικαίωσε. Στις Σέρρες έπαιξες με την φωτιά, ξανά.
Λαμία εντός, Κηφισιά εκτός, Σέρρες εκτός. Έτσι, πρόχειρα, αυτά τα παιχνίδια είναι τα πλέον χαρακτηριστικά.
Η εντολή
Ο Άρης απαγορεύεται να αφήσει στην τύχη τους τα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Τελεία. Γιατί η νοοτροπία του κόσμου, να σκαρφαλώνει σε ταράτσες για να δει τα κιτρινόμαυρα και να φωνάξει για αυτά, είναι “εντολή”. Οι παίχτες είναι απαραίτητο να το κατανοήσουν. Πώς; Ας φροντίσει το προπονητικό team και η διοίκηση.
Είναι εξωφρενικό να μπαίνει αλλαγή παίχτης, εξτρέμ συγκεκριμένα και σε τρεις υποδοχές της μπάλας ψηλά, στην αντίπαλη περιοχή, να μην πηγαίνει ούτε σαν σκέψη στο ένας εναντίον ενός. Στην τελευταία φορά που υποδέχεται την μπάλα, στο ύψος του κέντρου, γυρνάει, γυρνάει γυρνάει… πίσω. Διώχνει λάθος, έτσι αυτή “μένει ζωντανή” και σε αντίπαλα πόδια, πηγαίνει απέναντι και σε μία σέντρα οριακά παιδικού πρωταθλήματος, γίνεται αμυντικό λάθος σε μαρκάρισμα φορ.
Κερασάκι στην τούρτα της ισοπαλίας η λάθος, όπως αποδείχτηκε, αλλαγή του Τζούρασεκ.
Ανισορροπία
Αυτοί που αποφασίζουν είναι οι προπονητές και έτσι πρέπει να συμβαίνει. Το ότι δεν υπάρχει, αντίστοιχο με δεξιά, αριστερό μπακ, αφ’ ενός εκθέτει τον Μοντόγια, άδικα και αφ’ ετέρου δημιουργεί ανισορροπία, ειδικά στην επιθετική ανάπτυξη και αυτό είναι κάτι που θα ανέφερα ακόμα και σε νίκη μας. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, δηλαδή. Το ίδιο συμβαίνει και με τα όσα (δεν) κάνει στο γήπεδο ο Ζαμόρα που, στα μάτια μου, δεν είναι εξτρέμ. Ή, τουλάχιστον, δεν… θέλει να είναι.
Για την συμπεριφορά και την νοοτροπία του, γράφτηκαν παραπάνω όσα είδα, συμπέρανα και έχω στο μυαλό απ’ την γενικότερη νοοτροπία του. Βέβαια, επανέρχομαι στα αρχικά. Όλο αυτό δεν αφορά ατομικά τους παίκτες. Δεν ζήτησα ποτέ, ούτε ζητάω την στοχοποίηση κανενός. Αυτή η ομάδα, θέλει πολλή δουλειά για να αλλάξει συμπεριφορά. Ο επόμενος στόχος πρέπει να είναι αποκλειστικά αυτός.
Αντί επιλόγου
Μία ζέστη, μία κρύο συνεχίζει να είναι ο Άρης, στις αρχές Φεβρουαρίου. Περίπου σαν τον καιρό. Κυρίως σε αποτελέσματα, ακόμα πιο συγκεκριμένα σε παιχνίδια που οφείλεις να κερδίζεις όταν θέλεις να έχεις στόχους σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Εκεί δημιουργείται το μέταλλο. Το κύπελλο είναι τουρνουά. Στόχος μεγάλος, μεν, κάτι άλλο, δε.
Ο Άρης πρέπει να “ταΐζεται” συνεχώς με αυτοπεποίθηση και πιστή. Μόνο έτσι αλλάζει επίπεδο, γενικότερα. Δύο λόγοι υπήρχαν, χτες, για να συμβεί αυτό. Η στήριξη του κόσμου και το γκολ που προηγηθήκαμε. Και τα δύο πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.
ΥΓ Επειδή κλείνει με… κάλαθο το κείμενο, εύχομαι περαστικά στην μπασκετική μου αδυναμία, τον Γκάλινατ και σύντομα κοντά. Δυστυχώς, θα λείψει σε κρίσιμη περίοδο και αγώνες. Κι εκεί, η ομάδα, πολλές φορές νομίζεις πως παγώνεις και στο επόμενο ματς, όπως στην Γερμανία με την κερκιδάρα, λες και καίγεσαι.
Κυριακή, 4 Φεβρουαρίου 2024
“ο Χιούι”
