Ο Άρης έκανε πολύ κακό παιχνίδι χθες κόντρα στην ΑΕΚ και γνώρισε μια ήττα περισσότερο ψυχολογικών εντυπώσεων παρά ουσίας… Το θέμα δεν είναι εάν χάνεις έναν αγώνα, αλλά ο τρόπος που χάνεις.

Ήταν μια κακή βραδιά που… απαγορεύεται να επαναληφθεί για τους κιτρινόμαυρους… Όσα ειπώθηκαν στη θεωρία δεν έγιναν ποτέ πράξη κι αυτό είναι σίγουρα ένα μεγάλο αρνητικό για τον Άρη.

Ο Άκης Μάντζιος έκανε αλλαγές, αλλά δεν του βγήκαν. Κανένα από τα δίδυμα που επέλεξε μεσοαμυντικά δεν λειτούργησε. Απόντος του Φαμπιάνο, Ρόουζ και Μπράμπετς…. ψάχνονταν και ειδικά στο ξεκίνημα του αγώνα ήταν επιεικώς αναποτελεσματικοί. Όπως και οι Ζουλ με Βερστράτε δεν λειτούργησαν…

Ο Καμερουνέζος ειδικά έκανε ένα κακό παιχνίδι στο διάστημα που αγωνίστηκε και γι αυτό άλλωστε έγινε αλλαγή στο ημίχρονο. Αν και είχε ενέργεια, δεν κατάφερε να επιβληθεί στη μεσαία γραμμή, ούτε να συνεργαστεί σωστά με τον Βερστράτε. Ο Βέλγος έδειξε λίγα πράγματα… Μια πρώτη “ανάγνωση” είναι ότι ίσως γι’ αυτό να ευθύνεται η κίτρινη κάρτα που δέχθηκε μόλις στο 7ο λεπτό. Ίσως πάλι να μην κατάφερε να βρει ισορροπία με τον Ζουλ…

Ο Άρης ξεκάθαρα στην αρχή του αγώνα “πνίγηκε” στην πίεση της ΑΕΚ, ήταν συνεχώς μια ταχύτητα πίσω από την αντίπαλό του και η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε από το σημείο των πολλών αλλαγών του Άκη Μάντζιου.

Όσο κυλούσε ο αγώνας, ο Άρης συνέχισε να μην παίρνει πρωτοβουλίες, δεν είχε κράτημα μπάλας και τελείωσε το παιχνίδι δίχως ουσιαστική ευκαιρία… Εκτός φυσικά από εκείνη του Σαβέριο στο πρώτο ημίχρονο.

Δεν ξέρουμε πλέον ποιο είναι το χειρότερο παιχνίδι του Άρη φέτος… Αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό πριν από δύο εβδομάδες ή το χθεσινό…

Σε κάθε περίπτωση το… καμπανάκι χτύπησε. “Κοιτάμε να διαχειριστούμε τους παίκτες για τον τελικό. Σίγουρα υπάρχουν καλές μέρες ή κακές όπως η σημερινή. Ξέρω την ομάδα μου. Μας δίνονται ευκαιρίες να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Ξέρω όμως τις δυνατότητες της ομάδας και ξέρω πώς θα παίξουμε στον τελικό¨, είπε ο προπονητής του Άρη, αλλά χρειάζεται πολύ μεγάλη… μαεστρία για να το διαχειριστεί όλο αυτό.

Το πώς μπορεί μια ήττα να μετράει και κάποια (σχετικά) κέρδη για μια ομάδα, καταγράφεται στον αγώνα του Άρη με τον Παναθηναϊκό.

Οι κιτρινόμαυροι σίγουρα πλήρωσαν την αναποτελεσματικότητά τους στην τελική προσπάθεια, σπαταλώντας μπόλικες ευκαιρίες, τις οποίες από την άλλη έκαναν γκολ οι αντίπαλοι, με αποτέλεσμα να κολλήσουν στο μηδέν και να χάσουν…

Εδώ όμως προκύπτει η αναγνώριση που ήρθε από τους φιλάθλους με το χειροκρότημα προς τους ποδοσφαιριστές και τον Άκη Μάντζιο, μετά το σφύριγμα της λήξης, αφήνοντας εν μέρει και τηρουμένων πάντα των αναλογιών ότι το αίσθημα που κυριάρχησε είναι της ικανοποίησης. Όλοι έφυγαν από το γήπεδο το βράδυ της Κυριακής με την αίσθηση ότι δεν κέρδισε η καλύτερη ομάδα, γιατί πολύ απλά ο Άρης ήταν καλύτερος από τον αντίπαλό του, όμως προδόθηκε από δυο άσχημες στιγμές του Μπράμπετς και την αστοχία του στην τελική προσπάθεια.

Όλα σίγουρα θα ήταν διαφορετικά, εάν ο Άρης ήταν πιο ψύχραιμος και ουσιαστικός σε μια από τις… 22 τελικές του προσπάθειες και όλοι θα μιλούσαν από διαφορετική βάση.

Τα παραπάνω συνθέτουν λοιπόν, ένα γεγονός: οι παίκτες του Άκη Μάντζιου μπορεί να μην κέρδισαν βαθμούς κόντρα στον Παναθηναϊκό, αλλά σίγουρα ψήλωσαν σε επίπεδο ψυχολογίας και έδειξαν ότι στον τελικό του κυπέλλου έχουν όλες τις προϋποθέσεις να είναι αυτοί οι νικητές γράφοντας ιστορία!

Ο τελικός του κυπέλλου σίγουρα βρίσκεται ακόμη σε… απόσταση 40 ημερών, όμως για τον Άρη είναι εξαιρετικά χρήσιμο να συνειδητοποιεί τι έκανε και τι πρέπει να κάνει μέχρι τότε. Και το κυριότερο ότι την Κυριακή με την εικόνα του, απέδειξε ότι δεν υστερεί από τον Παναθηναϊκό…

Οι χθεσινές αποκαλυπτικές δηλώσεις του Αχιλλέα Μπέου στην ΕΡΤ3 για το… κάδρο του τελικού κυπέλλου στο Πανθεσσαλικό, κατέγραψαν τόσο εμφατικά μια πραγματικότητα. Αυτή που λέει ότι Άρης, Μπέος, αστυνομία θέλουν κόσμο, το Πανθεσσαλικό μπορεί… Κόσμο θέλει και το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Ο επίσημος Άρης από την πρώτη στιγμή, παρά την… περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ήταν ξεκάθαρος για έναν τελικό με βάση την προκήρυξη που προβλέπει Πανθεσσαλικό και φιλάθλους.

Ο Αχιλλέας Μπέος, πρώτος δημότης του Βόλου χθες ήταν αφοπλιστικός. “Η Δημοτική Αρχή θα το περάσει στο επόμενο διοικητικό συμβούλιο και θα βάλει τις κάμερες και μάλιστα ένα τουρνικέ που λείπει. Από πλευράς λοιπόν μέτρων ασφαλείας και όρων που θέτει η Νομοθεσία θα τηρηθεί κατά γράμμα και θα πληροί τις προϋποθέσεις. Είναι ένα γήπεδο ολυμπιακών προδιαγραφών και πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις. Έχουμε πενήντα μέρες στη διάθεσή μας και θα το έχουμε έτοιμο”. Τελεία και παύλα…

Η αστυνομία κατά δήλωση του Μπέου και όχι μόνο άναψε το “πράσινο φως” του κόσμου με τη συμμετοχή περίπου 4.000 από κάθε ομάδα.

Απλά… ελληνικά; Το Πανθεσσαλικό είναι το ενδεδειγμένο γήπεδο βάσει προκήρυξης για να φιλοξενήσει τον τελικό του Άρη με τον Παναθηναϊκό και όπως αποδεικνύεται επίσημα μπορεί αν το κάνει!

Η πραγματικότητα είναι πως υπάρχουν τουρνικέ στο γήπεδο, εκτός από… μια θύρα κάτι που δεν είναι και… ακατόρθωτο να διορθωθεί, όπως παραδέχθηκε ο δήμαρχος της πόλης. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τις κάμερες, οι οποίες μπορεί αυτή τη στιγμή να μη πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις, όμως η αντικατάσταση τους καθίσταται αρκετά εύκολη και πλέον υπάρχει και η θέληση του δήμου Βόλου. Ή μήπως, η… υποχρέωση;

Εδώ λοιπόν τίθεται το απλό ερώτημα: Τελικά ποιος θέλει άδειες κερκίδες;

Η ΕΠΟ τελικά εξυπηρετεί κάτι διαφορετικό από την ισότητα και την εφαρμογή της προκήρυξης (;), την ώρα  ενώ απορίες προκαλεί η… πρεμούρα της να ανακοινώσει από τώρα την διεξαγωγή τελικού χωρίς φιλάθλους, ενώ υπάρχει ακόμη χρονικό περιθώριο 50 ημερών!

Ιδού ο… Βόλος, λοιπόν.

Ο Άρης από το βράδυ της 6ης Μαρτίου σφράγισε το εισιτήριο στον τελικό του κυπέλλου… ξορκίζοντας άδοξους αποκλεισμούς, πατατράκ, άτυχες στιγμές εδώ και 14 χρόνια.

Η ομάδα του Άκη Μάντζιου, έχοντας καταφέρει να πετάξει έξω από τον θεσμό την κάτοχο του κυπέλλου (και συγχρόνως) πρωταθλήτρια ΑΕΚ, απέκτησε ψυχολογικό και αγωνιστικό πλεονέκτημα και με δυο συνεχόμενες προκρίσεις σε βάρος της Νίκης Βόλου και του Παναιτωλικού πήρε θέση απέναντι στον Παναθηναϊκό για τελικό της διοργάνωσης (προφανώς θα διεξαχθεί στις 18 Μαΐου).

Δεν χρειάζεται να σταθούμε περισσότερο στο τι έγινε χθες στο γεμάτο άγχος 0-0 απέναντι στο… πούλμαν του Παναιτωλικού, που δεν είχε να χάσει τίποτα, την ώρα κατά την οποία ο Άρης έπαιζε τα πάντα. Ακόμη και την ίδια του την ύπαρξη, χωρίς καμία δόση υπερβολής. Η ιστορία έγραψε άλλωστε ότι ο ένας φιναλίστ 2023-24 είναι ο Άρης.

Η ουσία είναι αλλού. Ο Άρης κουβαλούσε χθες:

Α. Τους τέσσερις (4) απίστευτους αποκλεισμούς στο κύπελλο (ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Λαμία και πάλι Ολυμπιακό), μένοντας εκτός με… κάθε τρόπο.

Β. Την απουσία από έναν τελικό εδώ και 14 χρόνια.

Γ. Την πορεία 54 χρόνων χωρίς τίτλο. Φουλ του… τέσσερα.

Βαρύ το φορτίο, πράγματι… Δεν νομίζετε;

Την ίδια ώρα, κουβαλούσε και πολλά άλλα: μια αγωνιστική περίοδο που ξεκίνησε με προβληματική, στα όρια της ανεπαρκούς προετοιμασίας, την άστοχή επιλογή προπονητή (Τόλης Τερζής), μια σειρά από μεταγραφές που αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων, πολλοί, σχεδόν ατέλειωτοι τραυματισμοί… Σε όλα αυτά υπήρξε ο πρόωρος αποκλεισμός από την Ευρώπη και η απώλεια βαθμολογικού εδάφους στη Super League που απομάκρυνε την τετράδα σε μια χρονιά, κατά την οποία είναι τα ευρωπαϊκά εισιτήρια μειωμένα σε… τέσσερα (4).

Μέσα σε αυτό το κάδρο κι ενώ η κλήρωση του κυπέλλου έφερε την ΑΕΚ στο δρόμο του, η πλειοψηφία της ποδοσφαιρικής Ελλάδας έσπευσε να… ξεγράψει τον Άρη. Ειδικά όταν στις 3 Ιανουαρίου ήρθε η απίστευτη ανατροπή στην ήττα των κιτρινόμαυρων από τον Αστέρα Τρίπολης.

Χρειάστηκε να διαθέτουν γερό στομάχι πράγματι (και όχι μαγικά ραβδιά) ο Άκης Μάντζιος, οι συνεργάτες του για να εμπνεύσουν, να σώσουν ό,τι σώζεται και μαζί με τους παίκτες να απαντήσουν με πράξεις, όπως κι έγινε. Μέσα στον Ιανουάριο, ο Άρης είχε μια περίοδο “φωτιά”, μέσα στην οποία κατάφερε να κάνει τη μετάβαση: Από το “με την πλάτη στον τοίχο” μετάβαση στο “ζωντανός στους στόχους”!

O προπονητής του Άρη κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου χθες, πρόβαλε το… φιλμ όλων των παραπάνω, τονίζοντας: “Μετά την ΑΕΚ όμως όλοι πιστέψαμε ότι είναι η χρονιά μας. Δεν ήταν εύκολο… Είχα να διαχειριστώ μία ομάδα καινούργια, με προβλήματα και πολλούς τραυματισμούς, με ανομοιογένεια λόγω των πολλών νέων παικτών. Έπρεπε να βελτιωθούμε ως ομάδα και όταν βάλαμε τον παράγοντα του Κυπέλλου στην καθημερινότητά μας, ήταν δύσκολο με τόσα προβλήματα και τραυματισμούς να στοχεύσουμε στο Κύπελλο και να κάνουμε ροτέισον. Ένας ήταν όμως ο στόχος να πάμε στον τελικό. Συγχαρητήρια σε όλο το γκρουπ για αυτή την πορεία. Όλους όσους είμαστε στο Ρύσιο και φυσικά σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο που έδειξε τη δύναμη του και μας βοήθησε να πάμε στον τελικό. Σε όλους όσους δουλεύουν στην ομάδα, στον πρόεδρό μας…”.

Τώρα κι ενώ ο τελικός κυπέλλου απέχει χρονικά σχεδόν 2.5 μήνες, ο Άρης μπαίνει στη μάχη των πλέι οφ, έχοντας πετύχει ένα μέρος από τον στόχο: να είναι στον τελικό. Γιατί ο τελικός στόχος είναι η κατάκτηση του κυπέλλου.

Όπως όμως φάνηκε οι “ξεγραμμένοι” αφού απάντησαν με έργα και πράξεις, τώρα είναι έτοιμοι να… γράψουν ιστορία, ξεδιψώντας τον κόσμο του Άρη και αλλάζοντας την πορεία ολόκληρου του συλλόγου!

Αυτόν τον Άρη δεν μπορείς να τον ξεγράψεις ποτέ! Μια ομάδα που αρνείται να χάσει και αποτελείται από παίκτες-μαχητές, που δεν τα παρατάνε ποτέ, ό,τι κι αν γράφει ο ηλεκτρονικός πίνακας, όποια κι αν είναι η διαφορά. Απόδειξη, μια ακόμη τη φετινή σεζόν, ο χθεσινός προημιτελικός με τον ΠΑΟΚ. 

Για περισσότερο από 30 λεπτά ήταν ο χειρότερος Άρης, που έχει εμφανιστεί μέσα στο 2024. Ανέτοιμος πνευματικά, δίχως αποθέματα ενέργειας και χωρίς συγκέντρωση, με έλλειψη ιδεών και συνεργασιών στην επίθεση και κακή αμυντική λειτουργία.

Στο πρώτο ημίχρονο ήταν φάντασμα του καλού του εαυτού και δεν θύμισε σε τίποτα την ομάδα, που το προηγούμενο χρονικό διάστημα, πέτυχε σπουδαίες νίκες σε Basket League και EuroCup. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί πίσω στο σκορ με διαφορά 16 πόντων, πριν το 43-29 του ημιχρόνου.

Με όπλο την πιεστική άμυνα, η ομάδα του Γιάννη Καστρίτη μείωσε στους πέντε (45-40) στις αρχές της τρίτης περιόδου, αλλά η αντεπίθεση δεν είχε συνέχεια, με τον συμπολίτη να “χτίζει” και πάλι διψήφιες διαφορές.

Και φτάσαμε στο τέταρτο δεκάλεπτο, όπου μέχρι τα μέσα του, τίποτα δεν προμήνυε αυτό, που θα ακολουθούσε, με το σκορ σ’ εκείνο το χρονικό σημείο στο 64-49. Ο Βασίλης Τολιόπουλος άρχισε να βλέπει το καλάθι σαν βαρέλι και ο Άρης ολοκλήρωσε μια μυθική ανατροπή, με επιμέρους σκορ 30-17 στην τελευταία περίοδο.

Μεγάλο ενδιαφέρον, ωστόσο, παρουσιάζουν κάποια στατιστικά στοιχεία, που δίνουν ακόμη μεγαλύτερη αξία στη χθεσινή νίκη-πρόκριση. Ο Άρης… τρέλανε μέχρι και την στατιστική.

Ο Άρης κατάφερε να κερδίσει ένα παιχνίδι, στο οποίο ο αντίπαλος πήρε σχεδόν τα διπλάσια ριμπάουντ, 38 έναντι 20, τα 15 εκ των οποίων επιθετικά κι έχοντας 10 χαμένες βολές (15/25). Είναι από τις φορές που οι αριθμοί δεν λένε την αλήθεια, σ’ ένα παιχνίδι μπάσκετ…

Ο Άρης έκανε το… πρώτο μέρος της δουλειάς που καλείται τελειώσει μέχρι τον τελικό. του κυπέλλου. Το έκανε αν και δεν είχε την καλύτερη εμφάνιση σε ένα παιχνίδι (ημιτελικός), όπου δεν επιτρέπονται… εκπτώσεις ενέργειας, πάθους και αποτελεσματικότητας.

Ο Παναιτωλικός το πάλεψε σαν να έπαιζε αυτός τελικό (τι κι αν έχει την πίεση της παραμονής στην κατηγορία), είχε ευκαιρίες και φάνηκε να δικαιούταν ένα γκολ στο πρώτο μέρος, αφού δεν έριξε λευκή πετσέτα, όπως θα περίμεναν πολλοί μετά το 3-0 του Κλεάνθης Βικελίδης, αλλά και το 0-4 του περασμένου Γενάρη.

Στο πρώτο 25λεπτο ο Άρης έδειξε όλες εκείνες τις αδυναμίες και τις παθογένειες που τον χαρακτήρισαν στη φετινή σεζόν, έπαιξε με τη φωτιά, αλλά είχε τον Κουέστα και πάλι φύλακα άγγελο. Αν και θα μπορούσε να… τρέχει πίσω από το σκορ, κατάφερε να πατήσει στα πόδια του και ισορρόπησε στη συνέχεια.

Με μια ισπανική συνεργασία των δύο καλύτερων παικτών του χθες (Μάνου Γκαρθία, Φραν Βέλεθ), μετά την εξαιρετική αλλαγή παιχνιδιού από τον Οντουμπάτζιο. πήρε το προβάδισμα πρόκρισης, με το 0-1. Σκορ που δεν του εξασφαλίζει την πρόκριση, αλλά του δίνει πλεονέκτημα ψυχολογικό και αγωνιστικό ενόψει της ρεβάνς.

Στα πιο… ψιλά του χθεσινού αγώνα, οφείλουμε να σταθούμε στη γενικότερη παρουσία του Βέλεθ. Η “κανονιά” του, έδωσε τη νίκη, αλλά δεν ήταν μόνο αυτή. Ο Ισπανός ήταν εξαιρετικός μέχρι να βρει τα πατήματά του στο ξεκίνημα του αγώνα. «Καθάρισε» όσες φάσεις πήγε να δημιουργήσει ο Παναιτωλικός στα καρέ της ομάδας του και έδωσε το σύνθημα της… αντεπίθεσης με το πάθος το. Ο Βέλεθ έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης, ήταν από τους κορυφαίους του Άρη, ενώ στο τέλος αγωνίστηκε και αμυντικό χαφ.

Ο έμπειρος αμυντικός “εξήγησε” μεταξύ άλλων και κάτι πολύ απλό. Οι προκρίσεις και οι τίτλοι θέλουν ψυχή, πάθος και… μάτι που γυαλίζει! Ο Βέλεθ τα είχε όλα αυτά κι έδειξε τον δρόμο, τον μοναδικό δρόμο που έχει τέρμα στην κατάκτηση του τίτλου.

Ο Άρης διένυσε ένα δεκαήμερο “φωτιά” με δύσκολο πρόγραμμα, υψηλά εμπόδια και απαιτήσεις σε πρωτάθλημα και κύπελλο, έχοντας καταφέρει στο διάστημα αυτό να τα αλλάξει όλα, προς το καλύτερο… Και το κυριότερο να μείνει ζωντανός τόσο στο κύπελλο, όσο και να διατηρήσει απόσταση πέντε βαθμών από την τετράδα.

Στις 7 Ιανουαρίου ο Άρης ξεκινούσε έναν αγωνιστικό “Γολγοθά” κόντρα στον ΠΑΟΚ με την… πλάτη στον τοίχο. Η ήττα με ανατροπή από τον Αστέρα Τρίπολης, ήταν η πιο… άσχημη ήττα της σεζόν. Στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ νίκησε με 2-1 έχοντας καλύτερη απόδοση, δείχνοντας μέταλλο και χαρακτήρα… Η αρχή είχε γίνει.

Ακολούθησε στις 10 Ιανουαρίου ο πρώτος ημιτελικός με την ΑΕΚ στην Αθήνα. Οι κιτρινόμαυροι τα πήγαν καλά σε εκείνο το πρώτο… μέρος, έδειξαν εξαιρετική μεσοαμυντική συμπεριφορά και θα μπορούσαν να είχαν πετύχει κάποιο γκολ που θα τους έδινε προβάδισμα ενόψει του δεύτερου… ημίχρονου στο Κλεάνθης Βικελίδης. Το τελικό 0-0 τα άφησε όλα ανοιχτά.

Στις 14 Ιανουαρίου, με ένα… ολικό rotation μέσα σε μια έδρα, το Αγρίνιο, όπου αντιμετώπισε αρκετά στραβοπατήματα, ο Άρης πέρασε… σίφουνας νικώντας με 4-0 τον Παναιτωλικό και έδειξε “πολύ σκληρός για να πεθάνει”.

Χθες, 17 Ιανουαρίου στο πιο κρίσιμο παιχνίδι μέχρι το επόμενο, κατάφερε στη ρεβάνς κυπέλλου με την ΑΕΚ να αποδειχθεί επτάψυχος και να κάνει κάτι που δεν είχε καταφέρει σχεδόν ποτέ τα τελευταία χρόνια: να προκριθεί σε ένα ματς “χωρίς αύριο”, φεύγοντας με μια σπουδαία επιτυχία από το γήπεδο.

Μέσα σε ένα δεκαήμερο λοιπόν “φωτιά”, ο Άρης κατάφερε να κάνει τη μετάβαση: Από το “με την πλάτη στον τοίχο” μετάβαση στο “ζωντανός στους στόχους”!

Τίποτε δεν κρίθηκε ακόμη. Ο Άρης προκρίθηκε, κρατάει επαφή στο πρωτάθλημα με την κορυφή, αλλά ούτε το κύπελλο κατέκτησε, ούτε εξασφάλισε την έξοδο στην Ευρώπη.

Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Το σίγουρο είναι όμως, ότι ο Άρης απέκτησε αυτοπεποίθηση, πέταξε από πάνω του το βάρος μιας ακόμη αποτυχίας και μπορεί να ισχυρίζεται ότι κρατάει τις τύχες του, στα χέρια του.